还剩4页未读,继续阅读
文本内容:
咏柳贺知章碧玉妆成一树高,万条垂下绿丝绦不知细叶谁裁出,二月春风似剪刀登鹳雀楼王之涣白日依山尽,黄河入海流欲穷千里目,更上一层楼九月九日忆山东兄弟王维独在异乡为异客,每逢佳节倍思亲遥知兄弟登高处,遍插茱萸少一人春晓 孟浩然 春眠不觉晓, 处处闻啼鸟 夜来风雨声, 花落知多少凉州词王翰葡萄美酒夜光杯,欲饮琵琶马上催醉卧沙场君莫笑,古来征战几人回?古朗月行(节选)李白小时不识月,呼作白玉盘又疑瑶台镜,飞在青云端咏鹅 骆宾王 鹅,鹅,鹅, 曲项向天歌 白毛浮绿水, 红掌拨清波别董大高适千里黄云白日曛,北风吹雁雪纷纷莫愁前路无知己,天下谁人不识君静夜思李白床前明月光,疑是地上霜举头望明月,低头思故乡风 李峤 解落三秋叶, 能开二月花 过江千尺浪, 入竹万竿斜芙蓉楼送辛渐王昌龄寒雨连江夜入吴,平明送客楚山孤洛阳亲友如相问,一片冰心在玉壶望庐山瀑布李白日照香炉生紫烟,遥看瀑布挂前川飞流直下三千尺,疑是银河落九天敕勒歌北朝民歌 敕勒川,阴山下 天似穹庐,笼盖四野 天苍苍,野茫茫, 风吹草低见牛羊出塞王昌龄秦时明月汉时关,万里长征人未还但使龙城飞将在,不教胡马度阴山赠汪伦李白 李白乘舟将欲行,忽闻岸上踏歌声桃花潭水深千尺,不及汪伦送我情凉州词王之涣黄河远上白云间一片孤城万仞山羌笛何须怨杨柳,春风不度玉门关鹿柴王维空山不见人, 但闻人语响 返景入深林, 复照青苔上早发白帝城李白朝辞白帝彩云间,千里江陵一日还两岸猿声啼不住,轻舟已过万重山黄鹤楼送孟浩然之广陵李白故人西辞黄鹤楼,烟花三月下扬州孤帆远影碧空尽,唯见长江天际流 枫桥夜泊张继月落乌啼霜满天,江枫渔火对愁眠姑苏城外寒山寺,夜半钟声到客船望洞庭 刘禹锡 湖光秋月两相和,潭面无风镜未磨遥望洞庭山水翠,白银盘里一青螺望天门山 李白天门中断楚江开,碧水东流至此回两岸青山相对出,孤帆一片日边来 游子吟孟郊慈母手中线,游子身上衣临行密密缝,意恐迟迟归谁言寸草心,报得三春晖浪淘沙刘禹锡九曲黄河万里沙,浪淘风簸自天涯如今直上银河去,同到牵牛织女家绝句杜甫两个黄鹂鸣翠柳,一行白鹭上青天窗含西岭千秋雪,门泊东吴万里船江雪 柳宗元千山鸟飞绝万径人踪灭孤舟蓑笠翁,独钓寒江雪忆江南白居易江南好,风景旧曾谙日出江花红胜火,春来江水绿如蓝,能不忆江南?绝句杜甫迟日江山丽,春风花草香泥融飞燕子,沙暖睡鸳鸯渔歌子张志和西塞山前白鹭飞,桃花流水鳜鱼肥青箬笠,绿蓑衣,斜风细雨不须归池上白居易小娃撑小艇,偷采白莲回不解藏踪迹,浮萍一道开春夜喜雨杜甫好雨知时节,当春乃发生随风潜入夜,润物细无声野径云俱黑,江船火独明晓看红湿处,花重锦官城江南汉乐府江南可采莲,莲叶何田田!鱼戏莲叶间鱼戏莲叶东,鱼戏莲叶西,鱼戏莲叶南,鱼戏莲叶北赋得古原草送别白居易离离原上草,一岁一枯荣野火烧不尽,春风吹又生远芳侵古道,晴翠接荒城又送王孙去,萋萋满别情江畔独步寻花杜甫黄师塔前江水东,春光懒困倚微风桃花一簇开无主,可爱深红爱浅红?小儿垂钓胡令能 蓬头稚子学垂纶, 侧坐莓苔草映身 路人借问遥招手, 怕得鱼惊不应人塞下曲卢纶 月黑雁飞高, 单于夜遁逃 欲将轻骑逐, 大雪满弓刀元日王安石爆竹声中一岁除,春风送暖入屠苏,千门万户曈曈日,总把新桃换旧符乡村四月翁卷绿遍山原白满川,子规声里雨如烟乡村四月闲人少,才了蚕桑又插田小池杨万里泉眼无声惜细流,树阴照水爱晴柔小荷才露尖尖角,早有蜻蜓立上头己亥杂诗龚自珍九州生气恃风雷,万马齐喑究可哀我劝天公重抖擞,不拘一格降人才墨梅王冕我家洗砚池边树,朵朵花开淡墨痕不要人夸好颜色,只留清气满乾坤晓出净慈寺送林子方杨万里毕竟西湖六月中,风光不与四时同接天莲叶无穷碧,映日荷花别样红所见袁枚 牧童骑黄牛,歌声振林樾意欲捕鸣蝉,忽然闭口立题临安邸 林升山外青山楼外楼,西湖歌舞几时休暖风熏得游人醉,直把杭州作汴州四时田园杂兴范成大昼出耘田夜绩麻,村庄儿女各当家童孙未解供耕织,也傍桑阴学种瓜村居 高鼎草长莺飞二月天,拂堤杨柳醉春烟儿童散学归来早,忙趁东风放纸鸢游园不值叶绍翁应怜屐齿印苍苔,小扣柴扉久不开春色满园关不住,一枝红杏出墙来四时田园杂兴范成大梅子金黄杏子肥,麦花雪白菜花稀日长篱落无人过,唯有蜻蜓蛱蝶飞石灰吟于谦千锤万凿出深山,烈火焚烧若等闲粉骨碎身全不怕,要留清白在人间夏日绝句李清照生当作人杰,死亦为鬼雄至今思项羽,不肯过江东示儿陆游死去元知万事空,但悲不见九州同王师北定中原日,家祭无忘告乃翁竹石郑燮咬定青山不放松,立根原在破岩中千磨万击还坚劲,任尔东西南北风春日朱熹 胜日寻芳泗水滨,无边光景一时新等闲识得东风面,万紫千红总是春秋夜将晓出篱门迎凉有感陆游三万里河东入海,五千仞岳上摩天遗民泪尽胡尘里,南望王师又一年六月二十七日望湖楼醉书苏轼黑云翻墨未遮山白雨跳珠乱入船卷地风来忽吹散,望湖楼下水如天山行杜牧远上寒山石径斜, 白云生处有人家停车坐爱枫林晚,霜叶红于二月花泊船瓜洲 王安石 京口瓜洲一水间,钟山只隔数重山春风又绿江南岸,明月何时照我还惠崇春江晓景苏轼竹外桃花三两枝,春江水暖鸭先知蒌蒿满地芦芽短,正是河豚欲上时江南春杜牧千里莺啼绿映红, 水村山郭酒旗风南朝四百八十寺,多少楼台烟雨中书湖阴先生壁王安石茅檐常扫净无苔,花木成畦手自栽一水护田将绿绕,两山排闼送青来饮湖上初晴后雨苏轼水光潋滟晴方好,山色空蒙雨亦奇欲把西湖比西子,淡妆浓抹总相宜清明杜牧清明时节雨纷纷,路上行人欲断魂借问酒家何处有?牧童遥指杏花村送元二使安西王维渭城朝雨浥轻尘,客舍青青柳色新劝君更尽一杯酒,西出阳关无故人题西林壁苏轼横看成岭侧成峰,远近高低各不同不识庐山真面目,只缘身在此山中蜂罗隐不论平地与山尖,无限风光尽被占采得百花成蜜后,为谁辛苦为谁甜?江上渔者范仲淹江上往来人,但爱鲈鱼美君看一叶舟,出没风波里寻隐者不遇贾岛 松下问童子, 言师采药去 只在此山中, 云深不知处乐游原李商隐 向晚意不适, 驱车登古原 夕阳无限好, 只是近黄昏悯农李绅锄禾日当午,汗滴禾下土谁知盘中餐,粒粒皆辛苦悯农李绅春种一粒粟,秋收万颗子四海无闲田,农夫犹饿死。